POWRÓT DO PRACY PO URLOPIE MACIERZYŃSKIM

http://www.hellobabydirect.co.uk/

Odcinanie ZUSowskich kuponów skończyło się miesiąc temu, zaległy urlop wypoczynkowy wykorzystałam, czas więc  wracać do pracy. Zastanawiam się jak daleko jestem od moich obowiązków, ile czasu zajmie mi wdrożenie i czy mój móżdżek ograniczający się głównie do: "a jak robi owieczka?", "owieczka robi beeee" potrafi jeszcze myśleć analitycznie. Z tyłu głowy pojawia się też pytanie jak przyjmą mnie spowrotem ludzie, z którymi pracowałam. Lekki stresik, trochę jak przed egzaminem. Opanowuję jednak te emocje, bo czymże są moje rozterki w porównaniu z totalną zmianą rzeczywistości Antka.

Miało być na spokojnie - wszystko zaplanowane: roczny urlop macierzyński, urlop wypoczynkowy, decyzja co robimy z dzieckiem i powrót do pracy. Nie brałam pod uwagę urlopu wychowawczego, bo lubię być niezależna kiedy kupuję szczoteczkę do zębów. Moja Psyche tłumaczy mi głośno i dobitnie, że to też dla jej higieny. Niestety w kwestii opieki długoterminowej nie możemy liczyć na dziadków, od zarania dziejów wiedziałam również, że nie oddam Antka do żłobka - to dla mnie zbyt duże skupisko dzieci. Wymagających dzieci. Choć dawno już nie widziałam jak to wygląda w praktyce, to jednak moje wyobrażenie skreśliło publiczny żłobek w przedbiegach. Tłumaczyłam sobie też, że niania to nie jest dobre wyjście, bo chciałabym, żeby Antek miał towarzystwo. Oczywiście szukałam rozwiązania najlepszego z najlepszych i padło na punkt opieki dziennej. Dom z ogrodem, ciepła, tryskająca energią, kreatywna opiekunka i piątka dzieci. Na miejsce w tym właśnie punkcie czekałam 5 miesięcy. Miałam wielki plan adaptacji, na spokojnie, dwa tygodnie przed moim powrotem do pracy. I co? Napiszę tylko tyle: jeśli chcesz żeby Ci się coś udało, to tego nie planuj. Antek był u opiekunki raz. Ze względu na chorobę tak jego, jak i opiekunki nie zdążyliśmy się aklimatyzować. Czy go jakoś przygotowałam? Kilka punktów na pewno opanowaliśmy:

- Antek zostawał z kimś innym niż ja - 2-3h z dziadkami, ciocią, wujkiem. Ostatnio nawet starzy mieli wychodne do kina. Kiedy matki (czyt. cycusia) nie ma na horyzoncie, nawet drzemki odbywają się bez problemu;

- nie ograniczałam mu piersi, nie zmieniłam nic w trybie karmień - uznałam, że skoro kiedy mnie nie ma, Dzieć za cyckiem nie płacze, to po co mam mu serwować dodatkowy stres. Zresztą odkąd Antek je normalne posiłki, karmimy się tylko 2 razy w ciągu dnia. Oczywistym jest jednak, że po dłuższej rozłące pijawka się przykleja na chwilę dłużej niż zwykle;

- stałe pory jedzenia i spania - rytm dnia u opiekunki zostanie trochę zaburzony,  ale harmonogram pozostanie taki, jak w domu;

- BLW - jedną z pierwszych rzeczy, o które zapytała opiekunka, to czy pozwalam mu jeść rękami.

Zmiana środowiska, towarzystwa i nowe zabawy. Dynamiczny rozwój i szkoła życia. Dla mamy odświeżenie spojrzenia na zabawy z dzieckiem, nowy wizerunek, nowe wyzwania i stymulacja innych części mózgu niż ta odpowiadająca za wyrazy dźwiękonaśladowcze. Tak będzie zdrowiej dla Antka i dla mojej psychiki.

To była wersja oficjalna. Wersja przyziemna jest taka, że żaden z powyższych argumentów do mnie nie trafia i wolałabym mieć ten luksus siedzenia w domu na urlopie wychowawczym. Spójrzcie na to z tej perspektywy - wiemy wszystko o czarnych dziurach, zderzaczach hadronów, kodujemy genetycznie nowe żywoty, regulujemy wszystko: od nurtu rzeki, po cykl menstruacyjny. Wyciągamy komórki, sztucznie zapładniamy, a później co? Później zdobycze techniki i tempo życia nas przytłacza, a na dodatek odczuwamy braki w wiedzy o tym jak postępować z dzieckiem, kiedy ono właśnie przeżywa lęk separacyjny. Nie potrafimy sprawić, żeby czas spędzany poza domem był dla niego przyjemnością, nie poświęcamy wystarczająco dużo czasu na śledzenie zachowań odreagowujących pobyt u opiekunki. Niestety, po pięknym, spokojnym okresie spędzonym z dzieckiem, wpadamy w wir obowiązków, wraca poprzednie tempo życia. A może już na starcie warto sobie powiedzieć, że wszystko się zmieniło i czas trochę zwolnić?

Pierwsze dni w pracy za mną i mimo na prawdę miłego przyjęcia przez współpracowników, widzę jak moje skupienie nad chemikaliami zostaje wyssane przez wyciąg i zostaje mi goła tęsknota w głowie. Jak spokojnie wrócić do pracy po urlopie macierzyńskim,  przetrwać pierwszy dzień i tydzień? O tym następnym razem, jak już się sama przekonam :)